jälkikirjoitus | post scriptum

Książkę Wade'a Grahama Miasta wyśnione wygrzebała oraz dostarczyła do Łodzi warszawsko-łódzka Kasia (ukłony po raz wtóry). Pierwsza moja refleksja związana z tą książką -- jeszcze przed jej przeczytaniem -- dotyczyła tego, jak szybko polski czytelnik ma możliwość zapoznawania się z nowościami wydawniczymi z zakresu urbanistyki. Skojarzenie z Życiem między budynkami Jana Gehla było nie do odparcia. Po kilku miesiącach od premiery (26 stycznia 2016) można było mieć już w rękach jej polskie wydanie. Praca Wade'a Grahama ma zresztą z Życiem między budynkami J.Gehla kilka punktów stycznych. Po pierwsze obie te książki -- choć przekazują spory zasób wiedzy -- są de facto publikacjami popularyzatorskimi. O ile jednak teorie głoszone przez duńskiego urbanistę -- dziś już w wielu miejscach zachodniej Europy oswojone i dyskutowane ze spokojem -- opublikowane zostały w Life Between Buildings: Using Public Space w 1971 r., o tyle popularyzacja w wydaniu Wade'a Gra

Można powiedzieć, że moja historia z książką Kurta Vonneguta zaczęła się w lutym 2015 r. w londyńskiej Tate Gallery (dokładniej rzecz ujmując: w Tate Modern ). Jedną z prac tam prezentowanych był plakat Adama Broomberga i Olivera Chanarina Everything was Beautiful . Gdyby nie to, że prawie 250 zł za plakat to dla mnie całkiem sporo, jego kopia od dawna wisiałaby w jakimś ważnym punkcie mojego mieszkania.   Zdjęcie anioła patrzącego z drezdeńskiego Rathausu na ruiny zbombardowanego przez aliantów miasta (siły RAF i USAAF ) z 1945 r. stało się jednym z symboli bestialstwa II wojny światowej. Zaledwie dwudniowy nalot bombowy (noce z 12. na 13. i z 13. na 14. lutego 1945 r.) pochłonął prawie 25 tysięcy ofiar, głównie cywili. W nalotach, skoncentrowanych na starym mieście użyto przede wszystkim bomb zapalających. Pożary wywołały burzę ogniową, która zniszczyła miasto. Całkowitemu zniszczeniu uległ obszar ok. 39 km². Straty ludzkie szacowane są na ok. 22,7 tys. do 25 tys.