jälkikirjoitus | post scriptum

Kiedy w czerwcu 2014 roku skończyłem czytać pracę Moniki Milewskiej "Bogowie u władzy" , jednym z opisanych zagadnień, które w szczególny sposób zwróciła moją uwagę, była kwestia rumuńskiej dyktatury  Nicolae Ceaușescu . Pisałem wtedy ( dzięki ci, kronikarska pamięci bloga ) Abstrahując od kategorii boskości: nigdy nie miałem okazji przeczytać czegoś więcej na temat rumuńskiej dyktatury Nicolae Ceaușescu, jedynego przywódcy komunistycznego, obalonego w drodze krwawej rewolucji i potraktowanego w taki sposób, w jaki sam traktował swoich "poddanych" -- zabitego bez sądu i możliwości obrony. System, który stworzył wraz z małżonką Eleną był naprawdę wyjątkowy. (...) Trzeba będzie kiedyś sięgnąć po coś więcej. [ źródło ] Nie wiedziałem wtedy, że kilka miesięcy później -- pod koniec listopada 2014 roku -- jako przedstawiciel Instytutu Spraw Obywatelskich INSPRO  -- będę brał udział w  Central and Eastern Europe Civil Society Forum , które odbyło się... w Bukareszcie

Po tragedii II wojny światowej, w szczególności zaś po tragedii Shoah ( Churbanie Europy / Holocauście / Akedzie ) nie sposób było uniknąć pytań o istotę wiary (religii, Boga) oraz istotę człowieczeństwa -- jeśli w ogóle miały one jeszcze wtedy dla danej osoby rację bytu. Byli tacy jak George Steiner , którzy uznali wraz z nim że "(...) świat Auschwitz znajduje się poza mową i rozumem" (s. 7). Mówienie o Zagładzie z braku właściwego języka, symboli miało być niemożliwe -- "gdy mówimy, to albo bełkoczemy, albo grozi nam swego rodzaju świętokradztwo; jesteśmy skazani na milczenie" (s. 7). Byli też zapewne zwolennicy teorii Theodora Adorno , który mówił o "barbarzyństwie pisania poezji lirycznej po Auschwitz." [ Nach Ausschwitz noch ein Gedicht zu schreiben ist barbarisch ] (s. 8), zaprzestając dalszego komponowania. Byli też tacy jak Imre Kertész , który pisał: "Jeśli zatem pisanie o Holocauście jest bluźnierstwem i niesprawiedliwością wyrządz